BBrachypelma Emilia L8

Uwagi: Pięknie wybarwiony ptasznik

rachypelma Emilia L8. Długość z odnóżami 9 - 10 cm. Na 90% samica. Łagodny, nie przejawia agresji. Łatwy w hodowli, nadaje się dla początkującego i bardziej zaawansowanego hodowcy. Możliwość wysyłki na szczególnych warunkach koszt 20 zł. Cena podlega negocjajcji. Pozdrawiam :) Na wszelkie pytania odpowiem pod podanym nizej kontaktem.

Ptasznik Grammostola Rosea

Wprowadzenie
W naturalnym środowisku występuje w Ameryce
południowej w Argentynie, Boliwii i Chile. Jest to ptasznik naziemny zamieszkujący głównie tereny górzyste.
Odkryty 1837 roku przez Walckenaer'a. Jego nazwa gatunkowa była zmieniana wielokrotnie i do dzisiaj stosowane są jeszcze 2 z nich: Grammostola cala i Grammostola spatulata. Polska nazwa tego gatunku to: Ptasznik różowy, Ptasznik chilijski lub Ptasznik różowy chilijski.

Wygląd
Podstawowym ubarwieniem jest brąz, a całe ciało porośnięte jest różowymi lub beżowymi włoskami. Jednak można spotkać wiele odmian barwnych tego pająka różniących się intensywnością i barwą włosków porastających pająka.

Wielkość
Pająk ten dorasta do około 6-7 cm ciałka + odnóża. Niestety aby osiągnął taki rozmiar potrzeba kilku lat. Mają wolne tempo metabolizmu co sprawia, że powoli rosną.

Długość życia
Samce tego gatunku żyją zdecydowanie dłużej niż innych, bo dożywają nawet 6 lat, natomiast samice żyją około 20 lat.

Charakter
Gatunek ten należy do łagodniejszych ptaszników i zalecany jest dla początkujących hodowców. Najczęściej broni się ucieczką lub wyczesywaniem włosków parzących. Należy jednak pamiętać że trafiają się również osobniki, które mogą ukąsić. Aktywne całą dobę jednak najbardziej wieczorami.

Terrarium
Zalecane jak dla większości ptaszników naziemnych o wymiarach 30x20x20 (dł., szer., wys.). Jako podłoże stosujemy kwaśny torf lub włókno kokosowe (lepiej utrzymuje wilgotność i nie pyli po wyschnięciu jak torf). W terrarium należy umieścić kryjówkę, którą można wykonać z orzecha kokosowego lub poprostu włożyć do terrarium jakiś korzeń. Umieszczamy również pojemnik z wodą z której pająk będzie mógł się napić.

Temperatura i wilgotność
Temperatura powinna wynosić 22-25°C, w nocy 2-3°C niżej (nocne spadki temperatury są wskazane). Wilgotność powinna być w granicach 65%. Temperaturę można utrzymywać stosując czerwoną żarówkę jako źródło ciepła. Natomiast wilgotność przez regularne (co 2-3 dni) nawilżanie podłoża. Nie należy jednak robić błota.

Żywienie
Młode karmimy muszkami owocówkami, pinkami, wylęgiem świerszczy, małymi owadami łąkowymi. Wraz ze wzrostem pająka podajemy większy pokarm. Dorosłym dajemy świerszcze, larwy drewnojada, karaczanami, czasami można podać mysiego oseska. Pająka karmimy 2-3 razy w tygodniu, jeśli pokarm jest dużo mniejszy niż sam pająk można karmić częściej. Należy też pamiętać że pająki tego gatunku często grymaszą w jedzeniu i robią długie głodówki.

Dymorfizm płciowy
Widoczny u dojrzałych osobników. U samca po ostatniej wylince pojawiają się na nogogłaszczkach narządy kopulacyjne, a na pierwszej parze odnóży haczyki.

Rozmnażanie
Osobniki tego gatunku bardzo późno dojrzewają. Parowanie nie sprawia większych problemów. Z kokonu kluje się około 300 maluchów jednak bardzo powoli rosną.

Uwagi
Gatunek ze względu na łagodne usposobienie polecany dla osób początkujących zaczynających dopiero swoją przygodę z ptasznikami.

canthoscurria geniculata - Ptasznik białokolanowy (C. L. Koch, 1841 )

Nazwa angielska: Giant Whiteknee Bird Eater
Na wolności występuje w Brazylii. Opisał go C. L. Koch w 1841 roku. Inne nazwy to Mygale geniculata i Scurria geniculata.

Jest bardzo atrakcyjnie ubarwiony. Należy do większych ptaszników, długość jego ciała wynosi 7-9 cm, z rozpostartymi odnóżami dorasta nawet do 20 cm. Potrzebuje nieco większego terrarium - 35/30/35 cm (dł./wys./szer.). Nie wymaga specjalnych warunków hodowli. Podłożem do pojemnika może być torf kwaśny lub substrat kokosowy. Temperatura w terrarium powinna wynosić średnio 25-28 stopni (nocą może spadać do 22 stopni), wilgotność powinna utrzymywać się na poziomie 75%. Odpowiednią wilgotność utrzymujemy poprzez spryskiwanie terrarium odstaną wodą. Jeżeli ptasznik jest mały, można nabrać wody do strzykawki i delikatnie nawilżyć podłoże. Należy pamiętać, aby nie pryskać wodą na zwierzę. Dla większych pająków doskonale nadaje się popularny spryskiwacz do kwiatów. W pojemniku pająka można umieścić higrometr i w ten sposób kontrolować wilgotność powietrza. Należy uważać, aby nie przemoczyć terrarium. Najlepiej jest zostawić jeden suchy kąt dla pająka i umieścić miseczkę z wodą – bardziej w celu nawilżania powietrza, niż jako poidełko, chociaż kilka razy obserwowałam pijącą samicę. Kryjówkę radzę zrobić dość przestronną - tu pozostawiam szerokie pole do popisu przyszłym hodowcom.

Młode pajączki są różowe z ciemną plamką na odwłoku, która zanika w miarę wzrostu. Starsze i dorosłe osobniki mają aksamitnie czarne ciało z białymi plamami na odnóżach. Na każdej kończynie ptasznik ma cztery takie plamy. Kądziołki przędne również w czarno białe paski. Samice nierzadko żyją do dwudziestu lat, samce znacznie krócej. Okres dojrzewania trwa około 2-2,5 roku w przypadku samców, samice dojrzewają po około 3 latach.

Młode rosną powoli w ciągu pierwszego roku życia (około 2-4 cm), natomiast w drugim następuje szybki przyrost ciała - nawet do 9 cm. Młode karmimy larwami mącznika młynarka, małymi owadami łąkowymi oraz małymi karaczanami. Dojrzałym ptasznikom można podać od czasu do czasu średniej wielkości mysz. Są bardzo żarłoczne. Nie ma różnic w ubarwieniu samca i samicy. Dojrzałe samce mają na nogogłaszczkach narządy kopulacyjne (tzw. bulbusy), a na pierwszej parze odnóży krocznych haczyki. Poza tym są smuklejsze niż samice.

Rozmnażanie tego gatunku nie sprawia większego problemu. Przed kopulacją należy bardzo obficie nakarmić samicę, najlepiej podając jej średniej wielkości mysz lub kilka szarańczy. Do łączenia ptaszników używam dużego, niskiego terrarium bez żadnej pokrywy. Na dno należy wsypać kilkucentymetrową warstwę torfu. Następnie przenosi się do niego samicę i nakrywa podziurkowanym pojemnikiem. Do tak przygotowanej samicy wpuszczamy samca i czekamy na ich reakcję. Jeżeli wykazują chęci do dalszego poznania się, zdejmujemy z samicy pudełko. Jeśli samica ma większe terrarium, można samca włożyć bezpośrednio do jej terytorium – może być jednak wtedy bardziej agresywna w stosunku do partnera.




Kokon wytwarzany jest dość szybko – już od 2 miesięcy po udanej kopulacji. W moim przypadku było to 3,5 miesiąca i 8 tygodni za drugim razem. Nimfy I wykluwają się zazwyczaj po miesiącu, w nimfy II zaczynają się przekształcać w ciągu 3-4 tygodni. Inkubacja nimf tego gatunku trwa stosunkowo długo, pajączki pojawiają się w kokonie po dwóch miesiącach. Należy je dość szybko poprzekładać do osobnych pudełeczek, ponieważ po krótkim czasie zaczynają uprawiać kanibalizm.

Jad tego gatunku ptasznika nie został jeszcze dokładnie przebadany. Co do jego działania słyszałam sprzeczne wieści. Część osób twierdzi, że jest niebezpieczny dla człowieka, część ma przeciwne zdanie. Ja przychylam się do tej drugiej opinii - owszem, jad jest groźny, ale innego gatunku, Acanthoscurria juruenicola. Przeglądałam dość dużo publikacji na temat jadowitości Acanthoscurii i znalazłam tylko wspomnianą A. juruenicola. Ale nawet on nie przyczynia się do śmierci człowieka. Acanthoscurria geniculata jest ptasznikiem pobudliwym. Były przypadki pokąsania opiekuna – w miejscu ukąszenia powstawała dość bolesna opuchlizna, przez kilka dni występuje podwyższona temperatura. Bywają osobniki agresywne, które przy najmniejszym poruszeniu w ich otoczeniu przyjmują postawę obronną prezentując imponujące kły jadowe. Są też osobniki spokojne - wiem to z doświadczenia, jestem ich posiadaczką. Najczęstszą formą obrony tego pająka jest wyczesywanie z odwłoka włosków parzących.

Lasiodora parahybana

Rozmiary
10 cm, z odnóżami nawet do 25 cm
Terrarium
30cm dł/ 30 cm szer/ 20 cm wys.
Długość życia
samice do 20 lat
Temperatura
22-26° C
Wilgotność
75%
Pokarm
zwierzęcy
Polecany dla
początkujących hodowców
Aktywność
nocna
Dymorfizm płciowy
widoczny u dojrzałych osobników
Stan prawny
CITES: NIE UE: NIE Rejestracja: NIE wyjaśnienie »
Zdjęcia
Album użytkowników: Ptaszniki, Terraria
Forum
Ptaszniki, Ptaszniki naziemne, Ptasznikowe przedszkole
Uwagi
hodować pojedynczo, wyczesuje parzące włoski


Gatunek Lasiodora parahybana został sklasyfikowany przez Mello-Leitao w 1917 roku. Jego polska nazwa to Ptasznik olbrzymi. Inne nazwy tego gatunku to: Brazilian Salmon Pink Birdeater, Brazilian Salmon Tarantula (obie nazwy angielskie), sklipkan parahybsky (nazwa czeska). Należy do podrodziny Theraphosinae. Na wolności żyje w lasach deszczowych Brazylii, gdzie kopie głębokie nory.

Ubarwienie tego pająka być może nie zachwyca. Młode są różowe z nieco ciemniejszym odwłokiem. Dorosłe przeważnie czarno-brązowe z podłużnymi jasnymi paskami na rzepce i goleni, czerwonawo-brązowe włoski na odwłoku. Dość często mylony z Brachypelma albopilosum. Pająk osiągający bardzo duże rozmiary. Samica osiąga ok. 10 cm ciała, samiec ok. 7 cm. Z odnóżami nawet do 25 cm. Samica żyje ponad 15 lat, samiec do roku po ostatniej wylince.


Terrarium dla tego gatunku powinno być dość duże. Dobrym rozwiązaniem będzie lokum o wymiarach 40x40x30 (dł./szer./wys.). Jako podłoże stosujemy torf, lub włókno kokosowe o dość grubej warstwie, gdyż pająk ten lubi kopać i przebudowywać swoje mieszkanie. Do terrarium można wstawić miseczkę z wodą, pająk sporadycznie będzie jej używał, dodatkowo pomaga ona trzymać wilgotność. Możemy również wstawić kryjówkę dla ptasznika (połówka kokosa, albo ceramiczna donica wkopana w ziemię). Temperatura u tego gatunku powinna utrzymywać się na poziomie 23-30 C. W nocy można robić kilkustopniowe spadki. Wilgotność winna wynosić ok. 75-80%

Młode osobniki karmimy mącznikami, pinkami, wylęgiem świerszczy, tudzież muszką owocówką. Podrostki świerszczami, karaczanami. Dorosłym podajemy wszystkie duże bezkręgowce. Raz na jakiś czas można skarmić mysz, jednak nie często.

Rozmnażanie stosunkowo łatwe. Dojrzałych partnerów należy obficie nakarmić, aby samica nie pożarła swego konkubenta. Dorosły samiec ma na pierwszej parze odnóży haki służące do przytrzymania chelicer samicy podczas próby zapłodnienia, oraz bulbusy na nogogłaszczkach, w których trzyma nasienie. Około 2-3 miesiące po kopulacji samica składa kokon. Mniej więcej 40 dni później znajdują się w nim nimfy I. Miesiąc później kokon opuszczają nimfy II, które w ciągu 70 następnych dni wylinieją i staną się pająkami. W kokonie nierzadko można naliczyć ponad 1000 jaj (rekordowo ok. 2000).

Pająk ten nie posiada silnego i toksycznego jadu, lecz rekompensuje to wstrzykiwaną ilością i dużymi chelicerami. Wyczesuje włoski parzące. Aktywny głownie w nocy. Polecany dla początkujących hodowców.

Schizopelma sp. Mexico

Schizopelma sp. Mexico. pajączek ma 4cm długości ciała i 8cm z odnóżami. wg mnie jest to młody samiec, ale nie daję 100% pewności.
osobnik bardzo aktywny, ale za razem łagodny i dość płochliwy. bardzo atrakcyjnie ubarwiony (kolorystycznie bardzo podobny do rodzaju Bonnetina). zdjęcie przedstawia oferowanego osobnika.

Chromatopelma cyaneopubescens L4

Witam! Proszę o dokładne przeczytanie opisu aukcji i zapoznanie się ze stroną „o mnie" , są tam zawarte wszystkie istotne informacje dotyczące licytowanego przedmiotu!


Chromatopelma cyaneopubescens ! Dlaczego warto kupić podrośniętego osobnika? To proste, podrostek może przyjmować większy pokarm, ma za sobą najtrudniejszy okres w życiu i szybciej będzie dorosły. Oferowany gatunek odznacza się na tle innych ptaszników przepięknymi kolorami. Jest to jeden z najpiękniejszych gatunków na świecie. Z własnego doświadczenia mogę powiedzieć, że są one bardzo żarłoczne, robią wspaniałe sieci, które po pewnym czasie zajmują znaczną część terrarium. Nie przejawiają agresji i mają stosunkowo słaby jad.


Co do wymagań, są one podobne jak u innych gatunków ptaszników. Wilgotność ok. 60% i temp w okolicach 25°C. Kwestia pożywienia i inne podstawowe rzeczy dotyczące hodowli to elementarna wiedza i myślę, że nie trzeba jej przedstawiać bliżej. Więcej szczegółów na terrarium.com.pl. Polecam ten gatunek zarówno początkującym jak i doświadczonym terrarystom. To ciekawy, kolorowy i żarłoczny gatunek robiący też efektowne pajęczyny.

Nhandu chromatus L6!

Pająki te są polecane dla początkujących terrarystów! Dlaczego warto kupić podrośniętego osobnika? To proste, podrostek może przyjmować większy pokarm, ma za sobą najtrudniejszy okres w życiu i szybciej będzie dorosły. Nhandu chromatus jest bardzo kontrastowo ubarwiony i przez to bardzo atrakcyjnie prezentuje się w terrarium!



Gatunek ten jest bardzo łatwy w hodowli, dobrze znosi błędy nowicjuszy takie jak przesuszenie, okresowy brak pokarmu lub niskie temperatury, jednak należy pamiętać, żeby do tego nie dopuścić! Wilgotność powinna się utrzymywać na poziomie 70% a temp w okolicach 25°C. Proponowane osobniki są już na tyle duże, by bez problemu przyjmować jako pokarm duże larwy mącznika, średnie świerszcze lub karaczany co zdecydowanie ułatwia hodowlę. Po więcej szczegółów dotyczących opisu odsyłam na www.terrarium.com.pl oraz www.arachnea.org

Psalmopoeus irminia L2/3

Na wolności występuje w Wenezueli. Sklasyfikowany w 1994 roku przez Saager'a. Angielska nazwa tego pająka to Suntiger Tarantula.

Dorasta do 5,5 cm ciała, z rozpostartymi kończynami do 13 cm.

Wymaga terrarium o wymiarach 20/40/20 cm (dł./wys./szer.). Można w nim posadzić rośliny, np. z rodzaju Scindapsus. Podłożem może być torf kwaśny lub substrat kokosowy. Konieczne są konary, na których pająk zbuduje sobie pajęczynowe gniazdo. Optymalna temperatura dla tego gatunku to 25-28°C (nocą może spaść do 20-22°C), a wilgotność 75%.

Pięknie ubarwiony, nadrzewny ptasznik. Dorosłe samce i samice różnią się ubarwieniem i wyglądem. Podstawowym ubarwieniem samicy jest czerń. Odwłok z różowo-czarnym ornamentem. Tarczka grzbietowa czarna. Kończyny również czarne, z różowymi plamkami na stopach i piętach. Dorosły samiec jest mniejszy od samicy, jego podstawową barwą jest brąz. Nie ma wzoru na odwłoku, kończyny są gęsto owłosione - swoim wyglądem przypomina samca Psalmopoeus cambridgei (oczywiście w pomniejszonej wersji). Młode mają ubarwienie dorosłych samic. Maluchy po 1-3 wylince są niemal nie do odróżnienia od młodych Psalmopoeus cambridgei. Obie płcie osiągają ostateczny wygląd po uzyskaniu dojrzałości płciowej.

Ptaszniki karmimy różnymi owadami - karaczanami, świerszczami, szarańczą. Młode chętnie jedzą larwy mącznika młynarka. Dobrze rozmnaża się w niewoli. Dojrzały samiec ma na przedniej parze odnóży krocznych haczyki, a na nogogłaszczkach narządy kopulacyjne (tzw. bulbusy). Przed łączeniem należy parę dobrze nakarmić - zdarza się często, że samiec kończy jako weselny posiłek w szczękoczułkach samicy.

Nierzadko zdarza się, że parę tego gatunku trzeba dopuszczać kilka razy, zanim nastąpi kopulacja. Zwykle ma ona miejsce natychmiast po spotkaniu pary i trwa zaledwie kilka sekund. Dla pewności po miesiącu można znowu wpuścić samca do terrarium partnerki. Kokon wytwarzany jest 6-10 tygodni po kopulacji i czasami wplatany w ścianki gniazda. Jedna z moich samiczek wytworzyła kokon równo po 2 miesiącach od łączenia, druga po 2,5 miesiącach. Kokon można odebrać lub zostawić samicy na 3-4 tygodnie – pozostawiam to do decyzji hodowcy. Po około 2 tygodniach z jajeczek wykształcają się nimfy I, a po kolejnych 7 dniach w kokonie są już nimfy II. Są one nieporównywalnie większe od nimf większości ptaszników – mierzą 7-8 mm długości. Po dalszych 2 tygodniach młode pajączki są już w pełni ukształtowane. Są dość duże, mierzą ponad 1 cm długości (dla porównania - młode np. Acanthoscurria geniculata mają wielkość 4-5 mm). Czasami miesiąc po wytworzeniu kokonu samica robi kolejny – to się dość często zdarza u tego gatunku. Zwykle jednak jajeczek jest o połowę mniej.

czarna wdowa

czarna wdowa uprawia sex
Wygląd: 
Samice do 10mm, samce do 5mm. Sylwetka klasycznej czarnej wdowy. Kolorystyka inna, charakterystyczna dla gatunku, mała ilość wariacji, w zasadzie wszystkie osobniki danej płci jednakowe. Mały, ciemnobrązowy, przeświecający głowotułów z błyszczącymi oczami. Czarnobrązowe, delikatnie przeświecające, obficie pokryte krótkimi szczecinkami nogi. Tylne kończyny zaopatrzone w specjalne grzebienie służące do nakładania nici. Odwłok skórzasty, błyszczący, występują wgłębienia. Ma kolor ciemnoczerwono-brązowy. Im pająk bardziej najedzony, tym odwłok wydaje się jaśniejszy. Występują białe wzorki różnego rodzaju: na części czołowej odwłoku widnieje biały diadem/półksiężyc, przez środek w kierunku kądziołków biegną trójkątne przypominające groty strzał plamki. Dorosłe samce mają dłuższe, cienkie i jaśniejsze, bursztynowe nogi oraz stosunkowo większe i bielsze plamy na odwłoku. U samców występują oczywiściebulbi, także u niedorosłych osobników, jednak u tych słabo widoczne.


Występowanie: gatunek kosmopolityczny – występuje na całym świecie. Synantropijny – występuje w pobliżu człowieka, przeważnie w pomieszczeniach takich jak garaże, szopy, piwnice. Szczególnie chętnie w mieszkaniach w ciemnych zakamarkach, np. za szafami, pod łóżkami, w pobliżu rur, także we wnękach okiennych.

Biologia:
Pająki te tworzą nieregularną sieć łowną, zwykle niewielką, ale zdarzają się także rozległe, zależnie od konkretnego stanowiska. Nici charakteryzują się dużą wytrzymałością, substancji klejącej nie ma jednak zbyt wiele ale jest dość mocna. Pająk kryje się w kryjówce lub jakimś punkcie w pobliżu sieci zawsze „do góry nogami”, wysuwając przednie kończyny, którymi dotyka sieć, wyczuwając drgania. Technika polowania jest bardzo ciekawa. Zasygnalizowanie polega na potrącaniu kolejnych nici w plątaninie, jaką pająk wytwarza w danej przestrzeni. Potrafi dość precyzyjnie zlokalizować dzięki temu ofiarę (najczęściej owada, ale także małe stonogi i inne pająki) i bardzo szybko zsunąć się w jej kierunku z góry. Gdy zbliży się odpowiednio, odwraca się i zaczyna bardzo prędko „obrzucać” zdobycz pasmami mocnej pajęczyny, którą rozplata dzięki grzebieniom na tylnych kończynach. Jest to dosłownie pętanie ofiary, ponieważ najczęściej w ten sposób unieruchamiane są tylne kończyny tejże. Ofiara nierzadko stara się uwolnić, szczególnie większe lub silne owady stwarzają sporo pozornych problemów z ich unieruchomieniem. Pająk radzi sobie jednak doskonale, ponieważ po obrzuceniu porcją sieci wspina się o parę poprzeczek wyżej aby zamocować tam nić. Powtarza tę czynność do skutku, jakim jest zawiśnięcie ofiary na sieci! Nie mając oparcia w podłożu, nie może ona wtedy uwolnić się z więzów! Dodatkowo, pająk przy każdej niemal nadarzającej się okazji próbuje kąsać zdobycz w nogę (ponieważ rozstaw jego szczękoczułków jest nieduży). Silny jad skutecznie obezwładnia w ciągu kilku minut (lub mniej) nawet najwytrzymalsze z ofiar. Kiedy owad już wisi, zostaje całkiem omotany i dosłownie unieruchomiony. Zależnie od kaprysu drapieżnika, konsumpcję zaczyna na miejscu albo podciąga posiłek do swojej kryjówki.
Jest to gatunek bardzo żarłoczny, nie pogardzi niczym co się rusza, co utrzyma się na jego sieci. Czasem są to naprawdę imponujących rozmiarów owady.

ptasznik olbrzymi

Moj pajak urusl do niewiarygodnych rozmiarow dzieki mojej specjalnej diecie CUD

Na wolności występuje w Brazylii. Zamieszkuje suchsze tereny w lasach i na stepach, gdzie znajduje kryjówki. Gatunek został opisany w 1912 roku przez Mello-Leitao. Angielska nazwa tego pająka to Brazilian Salmon Pink Bird Eater.

Pająki te są zaliczane do największych na świecie, osiągają z rozpostartymi kończynami wielkość ponad 20 cm, z tym, że dorosłe samce mają wielkość ciała około 7 cm, a samice dorastają do 10 cm.

Z racji swej wielkości potrzebują dużego terrarium - 40/40/30 cm (dł./szer./wys.). Podłożem może być torf kwaśny lub substrat kokosowy. W terrarium należy umieścić miseczkę z wodą i kawałek kory, która posłuży za schronienie. Optymalna temperatura dla tego gatunku to 24-26 stopni, a wilgotność powinna wynosić około 65-70%.