Ptasznik Grammostola Rosea

Wprowadzenie
W naturalnym środowisku występuje w Ameryce
południowej w Argentynie, Boliwii i Chile. Jest to ptasznik naziemny zamieszkujący głównie tereny górzyste.
Odkryty 1837 roku przez Walckenaer'a. Jego nazwa gatunkowa była zmieniana wielokrotnie i do dzisiaj stosowane są jeszcze 2 z nich: Grammostola cala i Grammostola spatulata. Polska nazwa tego gatunku to: Ptasznik różowy, Ptasznik chilijski lub Ptasznik różowy chilijski.

Wygląd
Podstawowym ubarwieniem jest brąz, a całe ciało porośnięte jest różowymi lub beżowymi włoskami. Jednak można spotkać wiele odmian barwnych tego pająka różniących się intensywnością i barwą włosków porastających pająka.

Wielkość
Pająk ten dorasta do około 6-7 cm ciałka + odnóża. Niestety aby osiągnął taki rozmiar potrzeba kilku lat. Mają wolne tempo metabolizmu co sprawia, że powoli rosną.

Długość życia
Samce tego gatunku żyją zdecydowanie dłużej niż innych, bo dożywają nawet 6 lat, natomiast samice żyją około 20 lat.

Charakter
Gatunek ten należy do łagodniejszych ptaszników i zalecany jest dla początkujących hodowców. Najczęściej broni się ucieczką lub wyczesywaniem włosków parzących. Należy jednak pamiętać że trafiają się również osobniki, które mogą ukąsić. Aktywne całą dobę jednak najbardziej wieczorami.

Terrarium
Zalecane jak dla większości ptaszników naziemnych o wymiarach 30x20x20 (dł., szer., wys.). Jako podłoże stosujemy kwaśny torf lub włókno kokosowe (lepiej utrzymuje wilgotność i nie pyli po wyschnięciu jak torf). W terrarium należy umieścić kryjówkę, którą można wykonać z orzecha kokosowego lub poprostu włożyć do terrarium jakiś korzeń. Umieszczamy również pojemnik z wodą z której pająk będzie mógł się napić.

Temperatura i wilgotność
Temperatura powinna wynosić 22-25°C, w nocy 2-3°C niżej (nocne spadki temperatury są wskazane). Wilgotność powinna być w granicach 65%. Temperaturę można utrzymywać stosując czerwoną żarówkę jako źródło ciepła. Natomiast wilgotność przez regularne (co 2-3 dni) nawilżanie podłoża. Nie należy jednak robić błota.

Żywienie
Młode karmimy muszkami owocówkami, pinkami, wylęgiem świerszczy, małymi owadami łąkowymi. Wraz ze wzrostem pająka podajemy większy pokarm. Dorosłym dajemy świerszcze, larwy drewnojada, karaczanami, czasami można podać mysiego oseska. Pająka karmimy 2-3 razy w tygodniu, jeśli pokarm jest dużo mniejszy niż sam pająk można karmić częściej. Należy też pamiętać że pająki tego gatunku często grymaszą w jedzeniu i robią długie głodówki.

Dymorfizm płciowy
Widoczny u dojrzałych osobników. U samca po ostatniej wylince pojawiają się na nogogłaszczkach narządy kopulacyjne, a na pierwszej parze odnóży haczyki.

Rozmnażanie
Osobniki tego gatunku bardzo późno dojrzewają. Parowanie nie sprawia większych problemów. Z kokonu kluje się około 300 maluchów jednak bardzo powoli rosną.

Uwagi
Gatunek ze względu na łagodne usposobienie polecany dla osób początkujących zaczynających dopiero swoją przygodę z ptasznikami.